kostas
kostas

Μεταφορά κατοικίας ή συνήθους διαμονής σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς

Published in Επικαιρότητα

ΠΟΛ.1169

ΘΕΜΑ: Οδηγίες για την εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 6 του άρθρου 76 του ν.2238/1994.

ΣΧΕΤ: H ΠΟΛ.1142/31.5.2012 ερμηνευτική εγκύκλιος.

Σχετικά με το ανωτέρω θέμα, σας γνωρίζουμε τα εξής:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. α' της παρ. 6 του άρθρου 76 του ν.2238/1994, οι οποίες προστέθηκαν με την παρ.6 του άρθρου 12 του ν.3943/2011 και εφαρμόζονταν για υποθέσεις μεταφοράς εκτός Ελλάδας της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής φορολογικών κατοίκων Ελλάδας (που έλαβαν χώρα από 31-03-2011 έως 31-12-2013, σχετ. ΠΟΛ.1177/14.7.2014), «αν ο υπόχρεος σε δήλωση μεταφέρει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του εκτός Ελλάδας και υπαγόταν σε φόρο στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημα του τα τελευταία πέντε έτη πριν από τη δήλωση μεταβολής της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του, εφόσον:

αα) μεταβάλλει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του με μεταφορά της σε κράτος στο οποίο το εισόδημα του υπόκειται σε προνομιακό φορολογικό καθεστώς, κατά την έννοια της παραγράφου 7 του άρθρου 51Α, και

ββ) διαθέτει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα, όπως αυτά ορίζονται στην περίπτωση β', θεωρείται ότι υπόκειται σε φόρο στην Ελλάδα, για το παγκόσμιο εισόδημά του για χρονικό διάστημα πέντε ετών, που αρχίζει από την υποβολή της δήλωσης μεταβολής της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του εκτός εάν αποδείξει ότι έχει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του στο κράτος αυτό».

2. Περαιτέρω, με τις διατάξεις της περ. β' της παρ. 6 του ιδίου ως άνω άρθρου και νόμου οριζόταν ότι, «το φυσικό πρόσωπο θεωρείται ότι έχει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα, εφόσον κατά τη δήλωση μεταβολής της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του:

αα) συμμετέχει σε ποσοστό τουλάχιστον 25% σε εταιρεία που υπόκειται σε φόρο σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 4 του άρθρου 2 ή συμμετέχει σε ποσοστό τουλάχιστον 5% σε νομικό πρόσωπο που υπόκειται σε φόρο σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 101, ή

ββ) το εισόδημα του που προκύπτει στην Ελλάδα υπερβαίνει το 30% των συνολικών του εισοδημάτων ή υπερβαίνει το ποσό των σαράντα πέντε χιλιάδων ευρώ, ή

γγ) η αξία των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα, από τα οποία προκύπτει εισόδημα, υπερβαίνει το 30% της αξίας των συνολικών περιουσιακών του στοιχείων ή υπερβαίνει σε ύψος το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων ευρώ».

3. Ακολούθως, με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 2 του ιδίου ως άνω νόμου οριζόταν ότι, «σε φόρο για το παγκόσμιο εισόδημά του υπόκειται κάθε φυσικό πρόσωπο, το οποίο έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα. Σε φόρο για το εισόδημα που προκύπτει στην Ελλάδα υπόκειται κάθε φυσικό πρόσωπο, ανεξάρτητα από τον τόπο κατοικίας του ή της συνήθους διαμονής του. Ως συνήθης θεωρείται η διαμονή στην Ελλάδα η οποία υπερβαίνει τις εκατόν ογδόντα τρεις ημέρες συνολικά μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Η διαμονή τεκμαίρεται ως συνήθης, εκτός αν ο φορολογούμενος αποδείξει διαφορετικά».

4. Κατόπιν των ανωτέρω, όταν ένα φυσικό πρόσωπο μεταφέρει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του σε κράτος όπου το εισόδημά του υπόκειται σε προνομιακό φορολογικό καθεστώς θα πρέπει να διερευνάται, εάν ο φορολογούμενος ήταν υποκείμενο φόρου στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημά του τα τελευταία πέντε έτη πριν από τη δήλωση μεταβολής της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του και εάν διαθέτει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα. Με τον όρο «σημαντικά οικονομικά συμφέροντα» νοούνται εναλλακτικά εκείνα που ορίζονται στην παρ. 2 της παρούσης. Ειδικότερα, για την υποπ. ββ' της περ. β' της παρ. 6 του άρθρου 76 του ν.2238/1994 με την παρούσα γίνεται δεκτό ότι, ένα φυσικό πρόσωπο θεωρείται ότι έχει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα όταν το εισόδημά του που προκύπτει στην Ελλάδα, πραγματικό ή αντικειμενικό, όπως το τελευταίο προσδιορίζεται με βάση τη συνολική ετήσια δαπάνη του άρθρου 16 του ν.2238/1994, υπερβαίνει το 30% των συνολικών του εισοδημάτων ή υπερβαίνει το ποσό των σαράντα πέντε χιλιάδων ευρώ. Επιπρόσθετα, για την υποπ. γγ' της περ. β' της παρ. 6 του εν λόγω άρθρου και νόμου με την παρούσα γίνεται δεκτό ότι, ένα φυσικό πρόσωπο θεωρείται ότι έχει σημαντικά οικονομικά συμφέροντα εάν κατέχει στην Ελλάδα περιουσιακά στοιχεία (π.χ. ακίνητα, επιβατικά αυτοκίνητα ΙΧ, σκάφη αναψυχής ΙΧ, μετοχές, χρεώγραφα, τραπεζικές καταθέσεις κ.λπ.) από τα οποία προκύπτει εισόδημα, πραγματικό ή αντικειμενικό του άρθρου 16 του ν.2238/1994, και η αξία τους υπερβαίνει το 30% της αξίας των συνολικών περιουσιακών του στοιχείων ή υπερβαίνει σε ύψος το ποσό των 150.000 ευρώ.

5. Επισημαίνεται ότι, η εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 6 του άρθρου 76 του ν.2238/1994 δεν αποκλείει την εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 3 της παρούσης. Επομένως, θα πρέπει, επιπλέον, να διερευνάται εάν το φυσικό πρόσωπο θεωρείται κάτοικος Ελλάδας (άρθρα 51 έως 56 του Αστικού Κώδικα) ή συνήθως διαμένων στην Ελλάδα (διαμονή άνω των 183 ημερών).

6. Τέλος, προς διευκόλυνση των υπηρεσιών σας, παραθέτουμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα σχετικά με την εφαρμογή του προαναφερθέντος άρθρου:

α) Φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, άγαμος, ανέλαβε μισθωτή εργασία στην αλλοδαπή σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς και προσήλθε στη Δ.Ο.Υ. για δήλωση μεταβολής την 01 Φεβρουαρίου 2013. Ο φορολογούμενος είναι υποκείμενο φόρου στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημά του από το 1998 και διαθέτει στην Ελλάδα τα εξής περιουσιακά στοιχεία:

i) Ακίνητο το οποίο εκμισθώνει προς 6.000 ευρώ το έτος και έχει αντικειμενική αξία 120.000 ευρώ και

ii) Επιβατικό αυτοκίνητο Ι.Χ. 1.200 κ.ε. αξίας 4.000 ευρώ.

Η αξία των περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα από τα οποία προκύπτει εισόδημα ανέρχεται στο ύψος των 124.000 ευρώ, ενώ ο φορολογούμενος δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία στην αλλοδαπή. Ο φορολογούμενος πληροί τα κριτήρια της υποπ. γγ' της περ. β' της παρ. 6 του άρθρου 76 γιατί η αξία των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα από τα οποία προκύπτει εισόδημα υπερβαίνει το 30% της αξίας των συνολικών περιουσιακών του στοιχείων και παραμένει φορολογικός κάτοικος Ελλάδας για πέντε έτη, εκτός εάν αποδείξει ότι έχει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του στο άλλο κράτος (π.χ. με την προσκόμιση πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας κ.λπ.).

β) Φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, άγαμος, ανέλαβε μισθωτή εργασία στην αλλοδαπή σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς και προσήλθε στη Δ.Ο.Υ. για δήλωση μεταβολής στις 15 Ιανουαρίου 2013. Ο φορολογούμενος είναι υποκείμενο φόρου στην Ελλάδα για το παγκόσμιο εισόδημά του από το 2003 και διαθέτει στην Ελλάδα τα εξής περιουσιακά στοιχεία:

i) Ακίνητο το οποίο εκμισθώνει προς 6.000 ευρώ το έτος και έχει αντικειμενική αξία 120.000 ευρώ,

ii) Επιβατικό αυτοκίνητο Ι.Χ. 1.200 κ.ε. αξίας 4.000 ευρώ και

iii) Καταθέσεις 40.000 ευρώ από τις οποίες προκύπτουν τόκοι 1.200 ευρώ το έτος.

Ο φορολογούμενος πληροί τα κριτήρια της υποπ. γγ' της περ. β' της παρ. 6 του άρθρου 76 γιατί η αξία των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα από τα οποία προκύπτει εισόδημα ανέρχεται στο ύψος των 164.000 ευρώ, δηλαδή υψηλότερο από το ποσό των 150.000 ευρώ, και παραμένει φορολογικός κάτοικος Ελλάδας για πέντε έτη, εκτός εάν αποδείξει ότι έχει την κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του στο άλλο κράτος (π.χ. με την προσκόμιση πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας κ.λπ.).

γ) Φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, έγγαμος με 1 τέκνο, ανέλαβε μισθωτή εργασία στην αλλοδαπή σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς και προσήλθε στη Δ.Ο.Υ. για δήλωση μεταβολής την 01 Μαρτίου 2013. Η οικογένεια του φορολογούμενου παρέμεινε στην Ελλάδα. Ο φορολογούμενος δεν πληροί τα κριτήρια της παρ. 6 του άρθρου 76 και επιπλέον προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία ότι έχει τη διαμονή του στο άλλο κράτος, προκειμένου να ολοκληρωθεί η μεταφορά της κατοικίας του στην αλλοδαπή. Παρόλα αυτά, ο φορολογούμενος παραμένει κάτοικος Ελλάδας, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 3 της παρούσης, γιατί η οικογένειά του παρέμεινε στην Ελλάδα.

Η Γεν. Γραμ. Δημοσίων Εσόδων
ΑΙΚ. ΣΑΒΒΑΪΔΟΥ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Oι τελικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι»

Published in Επικαιρότητα

Oι τελικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι»

Ένα από τα πιο συχνά ερωτήματα που δεχόμαστε το τελευταίο χρονικό διάστημα περιστρέφεται γύρω από το θέμα της φορολόγησης αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας φορολογουμένων που ενώ επί της ουσίας προσφέρουν εξηρτημένη εργασία, τυπικά εμφανίζονται ως αυτοαπασχολούμενοι. Έχει επικρατήσει να τους αποκαλούμε εργαζόμενους με μπλοκάκι. Πέρα από το ζήτημα της βάναυσης καταστρατήγησης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας που συντελείται σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, προέκυψε από νωρίς το θέμα του τρόπου φορολόγησης αυτών των εργαζομένων μετά την καθιέρωση της διακεκριμένης φορολόγησης του εισοδήματος ανά πηγή προέλευσης. Ορθά ο φορολογικός νομοθέτης προσπάθησε να εντάξει τους φορολογούμενους αυτούς στην κλίμακα της μισθωτής εργασίας, αναγνωρίζοντας εμμέσως το γεγονός ότι παρέχουν εξαρτημένη εργασία.

Με την καθιέρωση του Ν 4172/2013 επήλθαν μεταβολές στα κριτήρια βάσει των οποίων ένας φορολογούμενος αυτής της κατηγορίας θεωρείται ότι παρέχει μισθωτή εργασία. Έτσι με τις διατάξεις της περ. στ’, της παρ. 2 του άρθρου 12 θεωρείται ότι υφίσταται εργασιακή σχέση, για τους σκοπούς του ΚΦΕ, όταν ένα φυσικό πρόσωπο  παρέχει υπηρεσίες για τις οποίες ισχύουν αθροιστικά τα εξής:

- Παρέχουν υπηρεσίες βάσει έγγραφων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών ή συμβάσεων έργου, με φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες τα οποία δεν υπερβαίνουν τα τρία (3) ή, εφόσον υπερβαίνουν τον αριθμό αυτόν, ποσοστό 75% του ακαθάριστου εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα προέρχεται από ένα (1) από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που λαμβάνουν τις εν λόγω υπηρεσίες

- Δεν έχουν την εμπορική ιδιότητα

- Δεν διατηρούν επαγγελματική εγκατάσταση που είναι διαφορετική από την κατοικία τους.

- Δεν αποκτούν εισόδημα από μισθωτή εργασία.

Η σχετική νομοθετική διάταξη περιείχε δύο γκρίζα σημεία, δηλαδή την ύπαρξη εμπορικής ιδιότητας και την παράλληλη απόκτηση εισοδήματος από μισθωτή εργασία. Προβληματική επίσης θεωρήθηκε και η τρίτη προϋπόθεση, όσον αφορά περιπτώσεις φιλοξενίας. Με την έκδοση της ΠΟΛ. 1047/2015 ερμηνεύτηκαν επιτέλους από τη μεριά της διοίκησης οι σχετικές διατάξεις και τα δεδομένα είναι τα εξής:

Α) ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ

Στη φορολογική νομοθεσία μετά την κατάργηση του Ν.2238/1994 δεν υπάρχει ορισμός της εμπορικής ιδιότητας. Η μόνη ερμηνεία που θα μπορούσε να δοθεί θα έπρεπε να προέλθει από το εμπορικό δίκαιο, όπου όμως η ύπαρξη εμπορικής ιδιότητας έχει ευρεία έννοια και ουσιαστικά θα έθετε εκτός του πεδίου εφαρμογής των ευνοϊκών διατάξεων, όλους τους ενδιαφερόμενους.

Έτσι η διοίκηση ερμήνευσε σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα το σχετικό εδάφιο θεωρώντας ότι δεν έχουν την εμπορική ιδιότητα και συνεπώς υπάγονται στην ανωτέρω διάταξη, όσοι λαμβάνουν αμοιβές «που καταβάλλονται εξαιτίας παροχής υπηρεσιών στις οποίες προέχει το στοιχείο της συμβουλής ή της επιστημονικής, καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας». Προχωρώντας παραπέρα θεωρεί ως τέτοιους εκείνους που με τις παλιές διατάξεις του αρ.48 του Ν 2238/1994 χαρακτηρίζονταν ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Κατά αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να υπαχθούν και να φορολογηθούν με την κλίμακα μισθωτής εργασίας όσοι ασκούν επάγγελμα που δεν χαρακτηριζόταν ως τέτοιο, όπως ενδεικτικά αντιπρόσωποι, πράκτορες, μεσίτες, μεταφορείς, διαμεσολαβητές, εκτελωνιστές, φωτορεπόρτερ, διαφημιστές, ασφαλιστικοί πράκτορες, μεσίτες ασφαλίσεων, ασφαλιστικοί σύμβουλοι κ.τ.λ.

Αντίθετα υπάγονται οι αμοιβές του ιατρού, οδοντιάτρου, κτηνιάτρου, φυσιοθεραπευτή, βιολόγου, ψυχολόγου, μαίας, δικηγόρου, συμβολαιογράφου, άμισθου υποθηκοφύλακα, δικαστικού επιμελητή, αρχιτέκτονα, μηχανικού, τοπογράφου, χημικού, γεωπόνου, γεωλόγου, δασολόγου, περιβαλλοντολόγου, ωκεανογράφου, σχεδιαστή, δημοσιογράφου, διερμηνέα, ξεναγού, μεταφραστή, καθηγητή ή δασκάλου, καλλιτέχνη γλύπτη ή ζωγράφου ή σκιτσογράφου ή χαράκτη, ηθοποιού, εκτελεστή μουσικών έργων ή μουσουργού, καλλιτεχνών των κέντρων διασκέδασης, χορευτή, χορογράφου, σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, διακοσμητή, οικονομολόγου, αναλυτή, προγραμματιστή, ερευνητή ή συμβούλου επιχειρήσεων, λογιστή ή φοροτέχνη, αναλογιστή, κοινωνιολόγου, κοινωνικού λειτουργού, εμπειρογνώμονα, ομοιοπαθητικού, εναλλακτικής θεραπείας, ψυχοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, λογοπαθολόγου και λογοπεδικού, καθώς και αμοιβές που καταβάλλονται σε πραγματογνώμονες, διαιτητές, εκκαθαριστές γενικά, ελεγκτές Α.Ε., εκτελεστές διαθηκών, εκκαθαριστές κληρονομιών και κηδεμόνες σχολάζουσας κληρονομίας (τα πρώην ελευθέρια επαγγέλματα).

Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι ότι επαγγέλματα που έχουν το στοιχείο της πνευματικής ή της καλλιτεχνικής δημιουργίας, όπως για παράδειγμα αυτό του ασφαλιστή ή του φωτορεπόρτερ ή του διαφημιστή μένουν τελικά απ’ έξω λόγω του γεγονότος ότι δεν περιλαμβάνονταν στα ελευθέρια επαγγέλματα του καταργηθέντος Ν 2238/1994 δημιουργώντας θέμα δυσμενούς μεταχείρισής τους, που πιθανόν να χρειαστεί τελικά να κριθεί από τα διοικητικά δικαστήρια, εφόσον προσφύγουν οι θιγόμενοι φορολογούμενοι. Προφανώς το φταίξιμο δεν βρίσκεται στην ερμηνεία, αλλά στην αστοχία του νόμου που υιοθετεί μία έννοια (εμπορική ιδιότητα) ασαφή και αόριστη, πράγμα μάλλον ανεπίτρεπτο για ένα τόσο σοβαρό νομοθέτημα όπως ο ΚΦΕ.

Β) Η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΥΠΑΡΞΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΜΙΣΘΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Στο δεύτερο προβληματικό σημείο δίνεται επίσης μία λύση που δημιουργεί διακρίσεις, όπως θα δούμε με τη βοήθεια του παραδείγματος.

Σύμφωνα με αυτή εάν κάποιος φορολογούμενος αποκτά παράλληλα εισόδημα από μισθωτή εργασία και από «μπλοκάκι» το εισόδημα του από το «μπλοκάκι» θα θεωρείται και θα φορολογείται ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, ανεξαρτήτως των λοιπών προϋποθέσεων.

Μελέτη περίπτωσης:

Έστω ότι δύο φορολογούμενοι λογιστές, έχουν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις για να ενταχθούν στην παρ. 2 του αρ.12 ενώ δεν έχουν επαγγελματικές δαπάνες, πέρα των ασφαλιστικών τους εισφορών.

Το εισόδημα που αποκτούν και οι δύο είναι 12.000 ευρώ και μετά την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών (έστω 2.500) το φορολογητέο εισόδημά τους είναι 9.500 ευρώ.

Ο ένας από τους δύο είχε την ατυχή έμπνευση κατά την περίοδο των ισολογισμών να παρέχει τις υπηρεσίες του ως μισθωτός για ένα μήνα σε κάποια εταιρεία και να λάβει μισθό 1.000 ευρώ καθαρό.

Το αποτέλεσμα θα είναι το εξής:

Ο μεν πρώτος θα φορολογηθεί για 9.500 ευρώ εισόδημα με την κλίμακα μισθωτής εργασίας και δεν θα καταβάλλει φόρο, εφόσον συγκεντρώσει το απαραίτητο ποσό αποδείξεων.

Ο δεύτερος θα φορολογηθεί με την κλίμακα μισθωτής εργασίας για τα 1.000 ευρώ (φόρος 0,00) και για τα 9.500 θα φορολογηθεί με την κλίμακα επιχειρηματικής δραστηριότητας, δηλαδή θα κληθεί να καταβάλλει φόρο 2.470 ευρώ,  πέρα προκαταβολής φόρου κλπ.!!!

Γ) Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Για την περίπτωση της επαγγελματικής εγκατάστασης έγινε δεκτό να καλύπτονται και οι περιπτώσεις φιλοξενουμένων στους οποίους έχει παραχωρηθεί μέρος του ακινήτου για την άσκηση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας, για την οποία προκύπτει τεκμαρτό μίσθωμα για τον παραχωρητή.

Μελέτη περίπτωσης:

Φορολογούμενος που έχει τις λοιπές προϋποθέσεις υπαγωγής στην παρ. 2 του άρθρου 12, φιλοξενείται στην κατοικία του αδερφού του. Την κατοικία αυτή στην οποία φιλοξενείται δηλώνει και ως έδρα της επιχειρηματικής του δραστηριότητας. Θα μπορεί να υπαχθεί εφόσον όμως ο αδερφός του επιβαρυνθεί με το τεκμαρτό μίσθωμα που αντιστοιχεί στο μέρος εκείνο του ακινήτου που χρησιμοποιείται για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής. Εάν π.χ. το ακίνητο είναι 100 τ.μ. έχει αντικειμενική αξία 120.000 ευρώ και ο χώρος που χρησιμοποιείται ως γραφείο του φορολογούμενου έχει εμβαδό 5 τ.μ. θα προκύψει τεκμαρτό μίσθωμα:

[120.000 Χ (5/100)] Χ 3%[1]  = 180 ευρώ.

Δ) ΛΟΙΠΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Με την ίδια εγκύκλιο έγινε δεκτό το γεγονός της ύπαρξης εργασιακής σχέσης και της φορολόγησης με την κλίμακα μισθωτής εργασίας, για κάποιες ειδικές περιπτώσεις  που είναι οι εξής:

- τα εισοδήματα των ασκούμενων δικηγόρων και σπουδαστών που πραγματοποιούν πρακτική εξάσκηση,

- τα εισοδήματα φυσικών προσώπων που απασχολούνται σε προγράμματα απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας,

- οι αποζημιώσεις ανέργων ή εργαζομένων από το κοινοτικό ή εθνικό ταμείο για την παρακολούθηση επιδοτούμενων σεμιναρίων επαγγελματικής κατάρτισης και επιμόρφωσης,

- τα εισοδήματα που αποκτούν δικαιούχοι προγράμματος «επανειδίκευσης, κατάρτισης και απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας» (αφορά πρώην εργαζομένους εταιριών που έκλεισαν και οι οποίοι υπάχθηκαν στα προγράμματα αυτά),

- τα εισοδήματα που αποκτούν συμβασιούχοι έργου στα Κ.Ε.Π., Δημόσιο και λοιπά Ν.Π.Δ.Δ.

- τα εισοδήματα που αποκτούν φοιτητές, μεταπτυχιακοί φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες κ.λ.π. εξαιτίας της συμμετοχής τους σε ερευνητικά προγράμματα, καθώς επίσης και οι περιπτώσεις απόκτησης εισοδημάτων από περιστασιακά απασχολούμενους όπως φοιτητές, νοικοκυρές, άνεργοι κ.λπ. που συμμετέχουν σε εργασίες όπως, έρευνες αγοράς, συγκέντρωση ερωτηματολογίων, συλλογή παλιών αντικειμένων ή σιδήρων και οι οποίοι αποκτούν ευκαιριακά εισόδημα.

Βαγγέλης Μιχελινάκης,

Λογιστής - Φοροτεχνικός

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Subscribe to this RSS feed